Yamunarivier India

Bijgaand één van de 15 foto’s. Het is de Yamunarivier in India. 58% van het vuilnis in Delhi wordt rechtstreeks in de rivier gedumpt. Miljoenen mensen gebruiken deze rivier om te wassen en als drinkwater. Ik zag de kinderen niet eens meteen. Verschrikkelijk!

De foto is van AFP/Manan Vatsyayan.

Vervuiling in China

Als je meer van dit soort plaatjes en informatie wilt zien, dan is deze site met foto’s van vervuiling in China ook echt een aanrader

Laladoo: babyproducten van 100% natuurlijke, afbreekbare materialen en absoluut zonder schadelijke stoffen.

Het assortiment is nog niet zo groot en door de hoge investeringen in productontwikkeling zijn de prijzen nog aan de hoge kant. Tegelijkertijd is het wel het allerbeste dat er op de Nederlandse markt te krijgen is dus ik hoop dat het assortiment snel uitgebreid wordt.

Cradle to Cradle: wat is het en waarom?

Cradle to Cradle, ook wel afgekort tot C2C, betekent letterlijk ‘van wieg tot wieg’. Het achterliggende idee is dat tijdens het ontwikkelen van een product meteen wordt nagedacht over hoe de gebruikte materialen weer eindeloos opnieuw gebruikt kunnen worden of milieuneutraal zijn.

De afvalberg die wij mensen veroorzaken blijft maar groeien met daarbij alle schadelijke gevolgen voor het milieu. Tegelijkertijd is het ook gewoon zonde omdat we een heleboel waardevolle materialen ook gewoon weggooien.

Het belangrijkste van Cradle to Cradle is het concept: afval is voedsel. De materialen die gebruikt worden bij de productontwikkeling zouden opnieuw gebruikt moeten kunnen worden als het product er niet meer is. Het afval van het product is dan het voedsel voor een nieuw product of voor de aarde.

Cradle to Cradle tegenover Downcycling

Hierboven geef ik bewust aan dat bij Cradle to Cradle de gebruikte materialen eindeloos opnieuw gebruikt moeten kunnen worden. Cradle to Cradle lijkt namelijk wel een beetje op recycling maar het is toch echt andere koek.

Wanneer producten gerecycled worden dan worden de overgebleven materialen niet opnieuw gebruikt om hetzelfde product te maken, vaak wordt er een product van gemaakt waarvoor een lagere kwaliteit materialen nodig is. Soms gebeurt dit zelfs meerdere keren zoals bijvoorbeeld bij plastic flessen waar na recycling bijvoorbeeld bloempotten van gemaakt worden en na recycling van de bloempotten worden er paaltjes van gemaakt die langs de weg staan. Deze paaltjes vergaan redelijk snel en daarmee is het dus afgelopen.

De bedenkers van de Cradle to Cradle filosofie noemen dit ook wel ‘downcycling’.

De bedenkers van Cradle to Cradle

De Cradle to Cradle filosofie is beschreven in het boek van William McDonough en Michael Braungart  : Cradle to Cradle: Remaking the Way We Make Things (2002).

Mc Donough is architect. Time Magazine verklaarde hem in 1999 ‘held voor de planeet’ en in 1996 ontving hij de hoogste milieuonderscheiding in Amerika. Braungart is chemicus en oprichter van EPEA (Environmental Protection Encouragement Agency). Hij is directeur chemie geweest bij Greenpeace en heeft diverse onderscheidingen gekregen. Beiden houden zich al sinds de jaren tachtig bezig met vernieuwende ideeën over productontwikkeling en materialen.

Verschil tussen Cradle to Cradle en Duurzame productontwikkeling

Volgens Braungart en Mc Donough proberen we via duurzame productontwikkeling alles een beetje minder slecht te doen. Er wordt gekozen voor schonere grondstoffen, minder energieverbruik, langere levensduur, recyclebaarheid enzovoort.  Zij pleiten ervoor om het meteen echt goed te doen en dus meteen na te denken over hoe de restmaterialen opnieuw op hetzelfde kwaliteitsniveau ingezet kunnen worden.

Geen verspreiding van schadelijke stoffen bij Cradle to Cradle

Het nadeel van recyclen, zoals in het voorbeeld van de plastic flessen waarvan uiteindelijk een paaltje langs de weg gemaakt wordt, is dat via dat paaltje schadelijke stoffen uit het plastic de aardbodem ingaan. Cradle to Cradle houdt er bij de productontwikkeling rekening mee dat alle materialen hergebruikt kunnen worden of milieuneutraal zijn. Er zijn op die manier geen schadelijke reststoffen aanwezig.

Tegenlicht documentaire over Cradle to Cradle

In 2006 heeft de VPRO een indrukwekkende documentaire over Cradle to Cradle gemaakt, die het zeker waard is om te bekijken.

Initiatieven in Nederland

Ook in Nederland zijn bedrijven en overheden onder de indruk van de Cradle to Cradle filosofie en zijn daar actief mee aan de slag gegaan. Het babymerk Laladoo is de eerste in Nederland voor de babybranche.

Andere baby- en kinderinitiatieven

  Voor zover ik weet zijn er nog een paar andere Cradle to Cradle baby- en kinderproducten. Trigema maakt t-shirts. Method maakt verzorgingsproducten en Gdiapers maakt inleggers voor luiers. Isabooties babyslofjes gebruikt een cradle to cradle materiaal voor haar slofjes.

Het is jammer dat er niet meer initiatieven zijn. Het verhaal van Diana den Held haar blog Gevleugelde Woorden toont bijvoorbeeld aan dat ermeer C2C mogelijkheden zijn op het gebied van textiel.

Ik probeer Lana (bijna 4 jaar)  af en toe uit te leggen waarom geen vlees of biologisch vlees voordelen heeft.

Als je één dag per week geen vlees eet

Lana vraagt eigenlijk nooit om vlees. Als we boodschappen doen dan zeg ik wel eens tegen haar: ‘vandaag eten we geen vlees, dan blijft onze wereld weer een beetje schoner, want om vlees te maken wordt heel veel rommel gemaakt’.

Het Instituut voor Milieuvraagstukken heeft het uitgezocht. Als de Nederlandse bevolking 1 dag per week geen vlees eet dan:

• bespaart dit net zoveel CO2 als wanneer er 1 miljoen auto’s van de weg worden gehaald;
• bespaart dit twee keer zoveel broeikasgassen als wanneer alle gloeilampen vervangen worden door spaarlampen;
• voldoen we in één klap aan de doelstellingen van het kabinet voor huishoudens in 2010

Dierenleed

Lana is gek op dieren dus op enigzins lichtvoetige wijze probeer ik haar wat bij te brengen over waarom biologisch vlees of geen vlees beter is voor de dieren.

Ik hou het er in z’n algemeenheid maar op dat de dieren meer ruimte hebben en ook ‘biologisch’ eten krijgen.

Het effect van vlees op het milieu en het klimaat

Ik ga natuurlijk bij Lana nog niet zo diep maar wat ik zelf erg belangrijk vind, is dat de bioindustrie echt een blijvend negatief effect heeft op onze omgeving.

In de Nederlandse bioindustrie wordt jaarlijks 69 miljard kilo mest geproduceerd. De ammoniak en fosfaat uit de mest vervuilen onze Nederlandse bodem en ons grondwater, zorgen voor zure regen en zijn verantwoordelijk voor het verdwijnen van planten, vissen en insecten.

De bioindustrie heeft een grotere invloed op het klimaat dan alle auto’s en vliegtuigen bij elkaar. Door verwarming en verlichting van stallen, het binnenslepen van veevoer uit andere landen, het vervoer van dieren en de verwerking in de fabrieken produceert de bioindustrie veel CO2.

Ter illustratie: één koe produceert per jaar net zoveel broeikasgassen als een auto die anderhalf keer de aarde rondrijdt.

Soja en vlees

In Zuid-Amerika worden dagelijks kilometers bos en savanne gekapt om soja te planten voor veevoer. De soja wordt geplant en wordt bespoten met bestrijdingsmiddelen. Alles gaat dood, alleen de soja kan tegen het bestrijdingsmiddel. Hierna is de grond nergens anders meer bruikbaar voor.

Nederland is de tweede grootste importeur van deze soja. In andere landen is meer dan 10.000 vierkante kilometer landbouwgrond in gebruik om onze dieren te voeden.

Dus één dag per week geen vlees

Daarmee draag je al onwijs veel bij! Binnenkort nog een aanvullend blog over de gezondheidsnadelen van niet-biologisch vlees.